۱۱۰- من بی من

با اگاهی تمام به جنگ میروم به جنگی که نتیجه اش خیلی وقت است که مشخص شده از ۲۰سال پیش٬ اسمش را جنگ نمیگذارم میگویم بحث! ولی خوب نمیدانم چرا من وقتی خیلی خوب مبدانم نتیجه چیزی جز سکوت نیست  اما باز !!!

باز منم باید بروم نمیشود هینطور نشستو نگاه کرد حداقل سالی یکی دوبار باید گفت هرچند بیهوده! هرچند مثل همیشه !

ادم دردش میاید وقتی جایی برای زندگی نیست! وقتی هیچ جایی برای اسایش ندارد! پس کی قرار است پیدایش کند نمیدانم!